Dit is één van de vrouwen die mij handwerkliefde heeft bijgebracht! Op de foto met DD.
Ze was mijn handwerkjuf in groep 5 en 6. Eens was ik thuis, zoals zovaak aan het haken, babysokjes, ze waren af en ik liet ze aan de juf zien. Ze was erg enthousiast en zette ze op de tafel met handwerkjes want die avond was er ouderavond. "Dan kúnnen de vaders in moeders zien oe mooi jie kúnnen aken"zei ze nog. Dat vergeet je nooit meer. Op de bovenstaande foto staat ze voor haar winkeltje, ze maakt prachtige jurkjes en allerlei ander prachtige spulletjes en met de opbrengst daarvan steunt ze een aantal afrikaanse gezinnen of een dorpje, dat weet ik niet meer precies.
En wat een mooi stekenlapje is dit he? We moesten in groep 5, ik was net 9 jaar, zo'n stekenlap maken. Ik was er ook aan begonnen en had heel veel mooie wilde kleuren bij elkaar gezocht. En het ging als een trein, op een foutje lette ik niet, maar ik was er tevreden over. Verder kan ik me er niet veel van herinneren. Als het af was dat nam de juf ze mee naar huis, naaide er een voering achter en maakte er een ophanglatje aan met koortje. Toen de juf weer op school kwam met de stekenlappen nam ze me even appart. Antje, er is "iets" gebeurt met je stekenlap, maar de juf heeft een nieuwe voor je gemaakt hoor! En dat was deze! Ik weet nog niet wat er met die van mij gebeurt is maar ik vermoed dat hij zo vreselijk vol fouten zat dat ze me het niet wilde aandoen dat mee te geven naar huis. Ik heb het haar nog eens gevraagd maar kon het zich niet meer herinneren. Al heb ik deze dan niet zelf gemaakt, ik kan er nog, alleen al om deze herinnering, van genieten! Later hebben we nog veel meer gemaakt, veel heb ik er niet meer van en ook heb ik veel thuis gemaakt. Hier een verzamelingetje van wat wel bewaard is gebleven.
Dit was het verhaal van Juf Boukje en morgen komt er een prinsessensprookje! Een lieve groet uit Urk, Antje.
